Bang voor de keten?

Het ketendenken van de circulaire economie (IMVO) is nog niet tot de Boardroom doorgedrongen.

Waar komt toch die plotselinge angst bij CEO’s vandaan om in de boeien te worden geslagen door de groene politie? Op iedere voorpagina prijkte de afgelopen dagen de Boskalis-tranentrekker. En nog verrassender: bijgestaan door VNO-NCW die weer dreigde dat alle vooraanstaande bedrijven nu echt uit Nederland vertrekken vanwege de te strenge Green Deal regels.

Het nu voorgestelde pakket aan regels zal niet meer inhouden dan dat je als bedrijf moet blootgeven of je (internationale) keten wel zuiver op de graad is. Dat de palmolie die jij als bedrijf stopt in shampoo en deodorant niet toevallig iets te maken heeft met het verdwijnen van ons dierbare regenwoud.  Of dat de snel groeiende inferieure kledingstapel in de woestijnen van Chili niet is ontstaan bij jouw modeontwerpers.  Niks mis mee toch? En als je niks te verbergen hebt, dan hoef je als CEO echt niet bang te zijn om persoonlijk te worden aangeklaagd lijkt me. Dus misschien dat die ketens dan toch niet zo zuiver op de graad zijn…..

Deze krokodillentranen van leiders uit het bedrijfsleven tonen aan dat het nog niet zo toekomstbestendig is gesteld met de innerlijke drive van deze zakenlieden. Ondanks alle ronkende ESG-teksten in hun jaarverslagen. En dat is een gemiste kans, want die duurzaamheids-drive schept juist nieuwe commerciële mogelijkheden. Wel op voorwaarde van een complexe transformatie, bv het kiezen voor andere leveranciers. Vaker dichterbij en netter voor hun personeel.

Zo’n betekenisvolle koers – ook wel multimissie genoemd – heeft ook nog andere voordelen. Want je bent en blijft interessant voor financiers en beleggers omdat je met een eerlijke ketenstrategie een minder risicovolle toekomst tegemoet gaat. Bovendien heeft een bedrijf met een overtuigende purpose een grotere aantrekkingskracht op personeel; dit zal in een krappe arbeidsmarkt het verschil gaan maken.

Externe druk of innerlijke drive? Dat is titel van één van de thema’s in de tweede druk van ons boek ‘Dealen met de Green Deal’.